محمد نیازی: نگاه از بالا به پایین در مورد هنرمندان شهرستان وجود دارد

نخستین جلسه "دورهمی‌های نقد" توسط کانون ملی منتقدان تئاتر ایران و با همکاری کافه آرته با حضور علی جعفری، امید طاهری و مهدی نصیری از اعضا کانون ملی منتقدان تئاتر ایران و عوامل نمایش "یتیم‌خانه فونیکس" در کافه آرته برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی کانون ملی منتقدان تئاتر ایران؛ این نشست شب گذشته – مورخ 5 بهمن ماه-  در کافه آرته برگزار شد و به نقد دورهمی نمایش "یتیم‌خانه فونیکس" نوشته آرش خیرآبادی و کارگردانی محمد نیازی از مشهد اختصاص داشت که در پنجمین روز از سی و پنجمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر در تالار وحدت به روی صحنه رفت.

علی جعفری در این نشست گفت: اجرای این نمایش به عنوان یک تئاتر موزیکال در جشنواره تئاتر فجر یک اتفاق ویژه برای جشنواره و تماشاگران آن بود و این افتخار را بدون شک بایست متعلق به تئاتر مشهد دانست.

وی ادامه داد: به نظر می‌رسد که نویسنده و کارگردان شیفته‌ی ایده داستانی بوده‌اند. تماشاگر در مواجهه با این ایده، نخست لذت می‌برد. اما همزمان با توسعه این ایده به واسطه از بین رفتن تازگی آن پرداخت به درستی صورت نمی‌گیرد. معماهای قصه تا پایان مخفی نمی‌مانند و این جذابیت‌ها و تازگی‌های موزیکال است که تماشاگر را با اجرا همراه نگه می دارد.

او اظهار داشت: این تئاتر موزیکال و بعد موسیقایی آن آنقدر برای تماشاگر ایرانی تازگی دارد که می‌تواند او را تا پایان اجرا با خود همراه نگه دارد.

وی تصریح کرد: در اپرا خط داستانی پیچیده‌ای وجود ندارد و اپرا ها همیشه خط داستانی ساده ای دارند. قصه "یتیم خانه فونیکس" هم همینطور است. قصه تا جایی پیش می‌رود، اما دستش رو می‌شود و پیش روندگی‌اش متوقف می‌شود.

در ادامه محمد نیازی به عنوان کارگردان اثر اظهار داشت: من بیشتر از آنکه این نمایش را یک اپرا بدانم معتقدم که یک تئاتر موزیکال است. هر چند که برخی مشاوران گروه ما هم نظرات متفاوتی داشتند. اپرا با تئاتر موزیکال تفاوت ذاتی دارد . مهمترین ویژگی آن اینست که به خودی خود اجرایی کامل است و می‌تواند به صورت یک اثر موسیقایی کامل ارائه شود. اما تئاتر موزیکال تئاتری است که بر مبنای موسیقی پیش می‌رود.

او گفت: متاسفانه ما نگاه از بالا به پایین در مورد هنرمندان شهرستان را در همکاری با اجرایمان احساس کردیم. می‌خواستیم آمبیانس داشته باشیم و اگر میکروفن آمبیانس در اختیار داشتیم از هدمیک استفاده نمی‌کردیم. حتی از تصاویر و برخی تجهیزات دکور هم به دلیل همکاری ضعیف در تالار وحدت نتوانستیم استفاده کنیم و این به کیفیت کارمان لطمه زد.

وی اظهار داشت: من برای ادامه کار تیاترم بلند پروازی‌هایی دارم. می خواهم کارم را تکمیل کنم. تولید این کار 9 ماه زمان برد و تجربه خوبی برایم بود. درادامه رویای من اینست که یک اپرای ایرانی تولید کنم. منظومه‌های ارزشمند نظامی و وحشی بافقی و حماسه ارزشمند فردوسی این امکان را در اختیارمان قرار می‌دهد. این تجربه برایم گام نخست بود. برای رسیدن به اجراها و کارهای بهتر نیازمند تسلط و آگاهی بیشتر نسبت به دستگاه‌های موسیقی و علم موسیقی و اجراهای موسیقایی هستیم. قطعا به این فکر می‌کنم و امیدوارم در آینده تجربه هایم را تکمیل کنم.

امید طاهری از اعضای کانون ملی منتقدان تئاتر ایران نیز در پایان گفت: به واسطه موسیقی غنی خراسان و ویژگی‌های اقلیمی حتما می‌توان این نوع تئاتر را حتی به صورت جدی و حرفه‌ای ایرانی و بومی کرد.

این نشست با گپ و گفت میان منتقدان، گروه نمایشی و سایر حاضران در مورد نمایش به پایان رسید.