دربارهی نمایش شکستن خط فرضی در یک قدمی رفتن رسول کاهانی در درام رئالیستی غمانگیزش، میخنداند و وضعیت تصمیمگیری دربارهی مرگ را به درونمایهای تاویلپذیر دربارهی زندگی تبدیل میکند و مسیری که برای ...
درباره نمایش رگتیچ رگتیچ یا زخمهای پابرجا نمایش رگتیچ نوشته و کار محمدطاها سلکی درباره آسیبهای پابرجا از زمان کودکی است که همچنان در حال و آینده انسان نقش بازی می کند و گاهی نیز باعث توقف و سخت پیش رفتن زندگی ...
نگاهی به نمایش زنده به گور هنر خوب مردن زنده به گور اجرایی هماهنگ و منسجم با کلیه عناصر بصری و اجرایی دارد و به تمام مختصات در گیری نمایش با مخاطب توجه می کند.
دربارهی نمایش خونمردگی تفسیر تز اجتماعی خونمردگی که محسن سنگسفیدی آنرا نوشته است، قبل از هر چیز داستان خوبی دارد. سنگ سفیدی موضوع متفاوتی را جسورانه انتخاب کرده و خوب هم آنرا روایت میکند.
درباره نمایش خاطره تحمل ناپذیر یک همهمهی نامفهوم در قلمرو بکت اجرا با بازی خوب بازیگرانش و کلاژهای تصویری و نریشن انتهای آن توسط الهام کردا که به طور ضمنی به مفاهیم مورد بهره اشاره می کند، به وضوح خود را از تفسیر رئالیستی دور می ...
نگاهی به نمایش خاطره تحمل ناپذیر یک همهمه ی نامفهوم، نوشته و کار الهام کردا شاکله شکنی برای یافتن شکل دیگری از بکت! نمایش « خاطره تحمل ناپذیر ...» به کارگردانی الهام کردا، اجرایی پست مدرن است که تا حدودی خصلت های تئاتر پست دراماتیک را نیز در خود دارد. اجرایی روایت گریز، روایت ستیز و ...
نقدی بر مرغ دریایی نوشته و کار محمد میرعلی اکبری ردپای چخوف در ایران مرغ دریایی چخوف به لحاظ سبکی، در واقع امپرسیونیستی در یک بستر رئالیستی است که در اثر میرعلی اکبری از آن جنبه های درونی کاملن کاسته شده و بر جنبه های بیرونی و رئالیستی ...
نگاهی به نمایش « امان » نوشته عباس جمالی به کارگردانی مجتبی جدی سفره ای پر از درد «امان» زنانی را گرد هم آورده که حتی در سخن گفتن از دردهایشان هم مدام (پاسخگو)! هستند. پاسخگوی تابوهای اجتماعی و فردی، پاسخگوی عرف و شرع و اخلاق و سنت، پاسخگوی غرش های ...
یاداشتی درباره نمایش تاری / محمد برهمنی "بر آستانه مرگ" اجرای "تاری" قابلیت تفسیر و اندیشهورزی را دارد و گفتمانی را برای علاقمندان به تئاتر و تفکر مهیا میکند.
نقدی بر دو نمایش موش و دیلادوز و کک به تنور از معنا سرشار! این اجرا تحسین برانگیز است که در زمانه ی فوران فناوری های دیجیتال که با ذره ای تمدد اعصاب دشمنی می کنند ، هفتاد دقیقه اصالت را به کودکان هدیه می دهد.
یادداشتی تحلیلی و نقادانه بر نمایش آقای اشمیت کیه؟ ماهی آزادها خوشبختند نمایش آقای اشمیت کیه؟ به قلم سباستین تیری کمدین و نویسنده معاصر فرانسوی که توسط کارگردانانی چون داوود رشیدی و سهراب سلیمی نیز در ایران اجرا شده است. یک اثر فلسفی و ...
نقد مهمان-مهسا چگینی درباره نمایش« مراسم قطع دست در اسپوکن» دیدن این نمایش به رغم تمام محدودیتهای مالی و ممیزی با گروهی از بازیگران مستعد و کارگردانی خلاق و با ذوق که تلاش کرده اند نمایشی در خور و زیبا را با کمترین امکانات که ...
نقد نمایش (آریو برزن) درباره نمایش آریو برزن- نقد مهمان این اثر بواسطه استفاده درست از موسیقی، طراحی استاندارد و اجرای درست و حساب شده حرکت و تناسب آن با موقعیتهای داستانی، تجربهای موفق بود که نشان داد، گروههای شهرستانی ...
یک یادداشت درباره نمایش در هزارتوی تاریک ذهن پویا سعیدی در نکبت ، نمایشنامه نوار بلبر را بازخوانی کرده و در دیالوگ ها و موقعیت های سه کاراکتر نمایشنامه تغییراتی ایجاد کرده است ، بنابراین ملاک من در این یادداشت ، ...
نقدی بر نمایش افلیا نوشته محمد چرمشیر و کار شقایق فتحی تصویری از چهره بی گناهی افلیا نمایشی تصویری و فضاساز است و در آن سورئالیسم خیره کننده ای برای مخاطبان حلب توجه خواهد کرد و شاید رمز کامیابی این اثر هم پرداختن به چنین رمزگانی است که در جهان ...
نگاهی به نمایش هیدن به کارگردانی کوروش شاهونه بی پرده مثل هیدن هیدن درد را به شکل درد نشان می دهد. بی آنکه روی صحنه خون بریزد. بی آنکه بازیگران به یکدیگر سیلی بزنند و زیر دست و پای هم له شوند. بی آنکه مخاطبش را در یک وضعیت آرتویی ...