در حال بارگذاری ...
...

درباره نمایش آژاکس

درباره نمایش آژاکس

نمایش “آژاکس” به کارگردانی علیرضا حافظی

لاله ابید

نقد مهمان

 

جهان نمایش و نوآوری در روایت تاریخی

نمایش “آژاکس”، به کارگردانی علیرضا حافظی، در حال ارائه یک تجربه جسورانه و خلاقانه در تئاتر معاصر است. این اثر دارد روایتی پیچیده از تاریخ معاصر ایران، با محوریت سیاست‌های دکتر محمد مصدق و رخدادهای ملی شدن صنعت نفت تا کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، را در قالبی نوآورانه و غیرمنتظره ارائه می‌دهد. انتخاب فرم رپ تئاتر، که ترکیبی از تکست‌های ریتمیک رپ و اجرای نمایشی است، دارد روایتی مدرن و تأثیرگذار خلق می‌کند. این شیوه، به‌ویژه برای جذب مخاطبان جوان‌تر که با رپ به‌عنوان یک فرم هنری و رسانه‌ای آشنا هستند، بسیار مؤثر واقع می‌شود.

 

قدرت متن و موسیقی در خدمت روایت

نمایشنامه با استفاده از تکست‌های رپ، دارد وقایع تاریخی را با زبانی صریح، خلاق و تاثیرگذار روایت می‌کند. هماهنگی میان دیالوگ‌های رپ و موسیقی، دارد ریتمی پویا و پرانرژی به نمایش می‌بخشد. موسیقی جذاب و تنظیم هوشمندانه آن، دارد فضای تاریخی و احساسی اثر را تقویت می‌کند. انتخاب تم‌های موسیقیایی متناسب با حال و هوای هر صحنه، از لحظات بحرانی و پرتنش تالحظات ناامیدی، دارد حس‌وحال مخاطب را به‌خوبی هدایت می‌کند.

 

بازی‌ها و هماهنگی چشمگیر

یکی از برجسته‌ترین نقاط نمایش “آژاکس”، بازی‌های هماهنگ و سینک‌شده بازیگران است. این هماهنگی، به‌ویژه در اجرای رپ‌های ریتمیک و صحنه‌های گروهی، دارد نشان‌دهنده تمرینات دقیق و حرفه‌ای گروه بازیگران و کارگردانی حساب‌شده است. میزانسن‌ها و بیان بازیگران، همه دارند در خدمت روایت داستان قرار می‌گیرند و انرژی نمایش را در سطح بالایی نگه می‌دارند.

 

میزانسن‌ها و ایده‌های نوآورانه

طراحی میزانسن‌های نمایش، به‌ویژه صحنه‌های رپ بتل و میتینگ‌‌رپ میان شخصیت‌های تاریخی، دارد یکی از ایده‌های خلاقانه و جذاب نمایش را به نمایش می‌گذارد. این میزانسن‌ها، نه تنها دارند به تنوع و هیجان اثر می‌افزایند، بلکه دارند به‌طور بصری مفهوم تقابل‌های سیاسی و درگیری‌های قدرت را به‌شکلی دراماتیک و ملموس به تصویر می‌کشند.

 

نقاط قابل‌بهبود و پیشنهادها

با وجود نقاط قوت بسیار، نمایش “آژاکس” می‌توانست با تنوع بیشتری در فرم روایت، از یکنواختی اجتناب کند. استفاده از صحنه‌هایی که در آن‌ها دیالوگ‌ها یا لحظات کلیدی تاریخ به‌صورت معمولی و بدون ریتم رپ اجرا می‌شدند، دارد پتانسیل ایجاد تضادی مؤثر را ارائه می‌دهد که می‌تواند عمق بیشتری به نمایش ببخشد. این تغییر، علاوه بر ایجاد تنوع، دارد بر لحظات بحرانی و احساسی تأکید بیشتری می‌گذارد.

 

طراحی صحنه نیز، با وجود کاربردی بودن، دارد پتانسیل بیشتری برای خلاقیت نشان می‌دهد. اضافه کردن عناصر بصری یا نمادین که بتواند فضای تاریخی و تنش‌های سیاسی آن دوران را بهتر بازتاب دهد، می‌تواند به جذابیت اثر اضافه کند.

 

طراحی نور و نقش آن در اجرا 

طراحی نور در نمایش، به‌خوبی در خدمت فضای کلی اثر قرار می‌گیرد. تغییرات نورپردازی، دارند لحظات پرتنش و آرام‌تر نمایش را از یکدیگر متمایز می‌کنند. استفاده از سایه‌ها، رنگ‌های متنوع و شدت‌های مختلف نور، دارند به ایجاد حس پوچی، درگیری و امید در داستان کمک می‌کنند. این طراحی دقیق، باعث می‌شود تماشاگر به‌خوبی بتواند در فضای تاریخی و احساسی نمایش غرق شود.

 

جمع‌بندی

“آژاکس” به کارگردانی علیرضا حافظی، نمایشی است که دارد با خلاقیت در فرم و روایت، تاریخ را به‌شیوه‌ای جدید و جذاب بازگو می‌کند. انتخاب رپ به‌عنوان زبان اصلی نمایش، نه‌تنها دارد به این اثر انرژی می‌دهد، بلکه شکلی مدرن از تئاتر را به نمایش می‌گذارد. با وجود این، تنوع بیشتر در فرم روایت و استفاده از عناصر بصری و صحنه‌آرایی غنی‌تر، می‌توانند به تقویت اثر کمک کنند.

 

این نمایش “آژاکس” نه‌تنها فرصتی برای بازشناسی تاریخ، بلکه دریچه‌ای به امکانات بی‌پایان تئاتر معاصر است. پیشنهاد می‌کنم تماشای این نمایش را از دست ندهید.

 

لاله ابید-هنرجوی کارگاه آموزشی نقد تئاتر

عضو مهمان