تفسیر تز اجتماعی

درباره‌ی نمایش خونمردگی نوشته‌ی محسن سنگ‌سفیدی به کارگردانی مهدی جلینی
تفسیر تز اجتماعی 
مهدی نصیری
تئاتر خون‌مردگی یکی از تئاترهای خوب این‌روزهای تئاترشهرست که به‌خاطر جسارت در طرح موضوع و نمایشنامه‌ی ساده‌اش آن را دوست دارم. خون‌مردگی که محسن سنگ‌سفیدی آن‌را نوشته است، قبل از هر چیز داستان خوبی دارد. سنگ سفیدی موضوع متفاوتی را جسورانه انتخاب کرده و خوب هم آن‌را روایت می‌کند. درواقع برای پرداختن به دغدغه‌ی اجتماعی متن‌ش به‌جای طرفه رفتن و مستقیم‌گویی قصه‌ای را انتخاب کرده که به‌سرعت صاحب یک تز اجتماعی می‌شود. بیمار اتاق شماره‌ی ۱۳ که مدت‌‌هاست در کما بوده، حالا باردار شده است؛ باید نمایش را ببینید تا متوجه بشوید که جامعه‌ی درگیر با این وضعیت چگونه براساس یک تز اخلاقی مورد ارزیابی قرار می‌گیرد و داستان چگونه زمینه را برای بروز واکنش‌ها و تفسیرهای مختلف فراهم می‌آورد. بیمارستان به هم می‌ریزد و هرکسی می‌تواند متهم این رویداد غریب باشد. این همان کاری است که داستان انجام می‌دهد تا از میانه‌ی قضاوت‌ها و حدس و گمان‌هایی که در این فضای پر از شک و ظن به‌وجود می‌آید جامعه مورد نظرش را نقد کند. خون‌مردگی را به‌خاطر این جسارت در طرح موضوعش دوست دارم. کارش را با موضوع شروع می‌کند و پای چندین موضوع اخلاقی دیگر را به میان می‌کشد؛ ضمن اینکه خوب هم ایده‌اش را داستانی کرده و ضرباهنگ روایی پرهیجانی به آن بخشیده‌ است. در متن این قصه و تفاسیری که برای حل بحران می‌دهد، ضرباهنگ یک روایت جذاب دراماتیک شکل گرفته است. در واقع آنچه در این درام دوست خواهید داشت و احتمالا شما را جذب می‌کند واقعیتی‌ست که ممکن است اتفاق بیفتد اما وقوع آن غریب است. خونمردگی این واقعیت را دوباره براساس محتوای مورد نظرش طراحی کرده و در حضور مخاطب در معرض قضاوت قرار می‌دهد. موضوع در فضای بیمارستان و در مواجهه با خانواده بیمار عمومی می‌کند؛ بعد از شما دعوت می‌کند که حالا بیایید و جامعه را ببینید. درام محسن سنگ‌سفیدی، فرد را در این جامعه به‌واسطه‌ی وضعیت ایجاد شده تفسیر می‌کند. و اجازه می‌دهد که شما هم به عنوان مخاطب تفسیر خودتان را از رویداد داشته باشید.
خون‌مردگی خوب اجرا می‌شود. خوش‌ریتم و پرتنش و اکتیو است. صحنه را مهدی جلینی اندکی محدود کرده تا محیط را با آدم‌هایش در رویدادگاهی بسته‌تر به روایت بگذارد. همین ویژگی آن را در اجرا اکتیوتر می‌کند و در ضمن جهان پرتنش و پر از ظن آن را هم تشدید می‌کند. بدین‌ترتیب فضای طراحی شده هم با محتوای موضوعش هم‌خوان و هماهنگ است و هم توانسته وجه دیداری پویاتر و فعال‌تری را به نمایش بگذارد. جذاب شده است و این یکی از ویژگی‌های خوب اجرای آنست. 
نمایش خونمردگی باوجود تلاش زیاد هنرمندان جوانش که خوب هم به بار نشسته، شما را با قصه‌اش و تفسیری که از رویداد اجتماعی ارائه می‌دهد از دیدن یک اجرای خوب راضی خواهد کرد و به نظرم شایسته آن‌ست اجراهای بیشتری داشته باشد. خون‌مردگی نمایش خوبی است که این روزها دارد در تالار قشقایی اجرا می‌شود و اگر می‌خواهید یک اجرای متفاوت و جسورانه از یک گروه جوان را ببینید که رویدادی اجتماعی را با تفسیرهای متفاوت ارائه می‌دهد، پیشنهاد می‌کنم این چند شب آخر را از دست ندهید. 

مهدی نصیری-عضو کانون ملی منتقدان